strachem notuje w sobie jakieś fatalne przeczucie.<br>- Malutki - trąca podchorążego leżącego obok bez słowa, jak trup. Odkąd pogrzebał tę swoją Jezusek, przestał mówić.<br>- Co?<br>Jerzy jest w kłopocie: chciał wyczuć ręką barki przyjaciela, chciał go usłyszeć. Nie ma nic do powiedzenia.<br>- Damy radę, nie? - pomrukuje zuchowato i nienaturalnie: Malutki oczywiście milczy.<br>Od ulicy przynosi nagle egzotyczne głupie: "Ura!"<br>Jeszcze tylko jakieś przeciągłe "aaa" słychać w powietrzu, ale i ono ginie nakryte rwetesem maszynowej broni Niemców.<br>- Tu nie Oka! - Jagiełło.<br>- Ruszamy! - Jerzy. ,<br>Z dachu mają panoramę poranionej walką ciemności. Smugi świetlnych pocisków zszywają przyczółek mostu z samym wybrzeżem: to karabiny maszynowe umieszczone