cienkiego sukna, a odznaczali się nie tylko srebrnymi galonkami na kołnierzach i mankietach, lecz także dobrym ułożeniem i gładkimi manierami: wreszcie, byli na pierwszym miejscu w opanowywaniu tajników musztry i władania bronią... Obaj, można by rzec, we krwi mieli żołnierkę; nic dziwnego, byli obiecującymi latoroślami zacnych obywatelskich familii -- Prawie że miłowali służbę; co przychodziło im tym łatwiej, że uwalniano ich od zwykłych porządkowych robót na kwaterach jako też nie stosowano do nich ani szturchańców, ani napomnień obelżywych... Z sierżantem kompanijnym w ścisłej żyli przyjaźni, a młodsi oficerowie traktowali ich po koleżeńsku.<br>Nawet sam kapitan Sakowski przemawiał do nich o wiele łagodniej