dławionych czy kastrowanych tekstów, to tylko w pojedynkę. I raczej bezsilnie. Z bezsilności rósł w nich rakowaty twór - autocenzor.<br> Rok 1965. Napisało mi się, mówię z rozmysłem - "napisało się", bo spontaniczność, bez rozumowych wyważeń, bywa często motorem pisania, a także może wygrać w pojedynku z autocenzorem, więc napisało się kilkanaście miniatur, cykl o młodości w stalinizmie. Co robić z tym fantem? Czytałem bliskim. Zawsze jako swoista pieczęć padało pytanie: - Ale gdzie to wydrukujesz? Odpowiedź także padała niezmienna: - Nigdzie. Było coraz mniej miejsc w miarę swobodnego drukowania. Oprócz miesięcznika Twórczość, gdzie Jarosław Iwaszkiewicz starał się ratować literaturę, odkryłem drugą enklawę względnej wolności