rozciąga cząsteczkę, tak że równowagowa odległość jąder rośnie wraz ze wzrostem wartości liczby kwantowej J. Zauważyliśmy to już, badając efektywny potencjał Vef, w którym zachodzą drgania, dany wzorem; ilustracją był rysunek 4.2. Ograniczając się do najprostszego modelu drgań harmonicznych jąder, mamy &lt;gap&gt;. Oznaczając przez &lt;gap&gt; wartość R, przy której potencjał &lt;gap&gt; osiąga minimum dla danej wartości J, otrzymujemy &lt;gap&gt;. <br>Jest to równanie czwartego stopnia, z którego można wyznaczyć &lt;gap&gt; jako funkcję J. Ponieważ jednak poprawka do odległości równowagowej w nieobecności rotacji, Re, jest nieduża, rozwiążemy równanie metodą iteracyjną. W pierwszym przybliżeniu położymy więc &lt;gap&gt; w mianowniku wyrazu związanego z rotacją i otrzymamy &lt;gap&gt;.<br>Energia rotacyjna odkształconej w