ja robię?'' - frunął ponad<br> strzechy.<br><br>A wójt w ślad mu się jarzy to modry, to złoty<br>I zębami przedrzeźnia znikłych kół turkoty.<br><br>Wywróconą na opak do rowu ulicą<br>Mknie Kachna i płonącą powiewa spódnicą.<br><br>Wichrzy się i pokłębia i upałem bucha,<br>Cała w ogniu i szumie! Pożar - nie dziewucha!<br><br>Skry miota wedle woli - nie szuka powodu,<br>I z szeptem: "Moja wina!'' - dymi się od spodu!<br><br>A Maciej - ten z przeciwka, co to brak mu klepki,<br>Konno dybie w niebiosy wesoły i krzepki!<br><br>Cały w różach i malwach, coraz nieznajomszy<br>Pyskiem w niebie wydziwia, jakby służył do mszy.<br><br>Tuż obok, jak to