i głupawą, pazerną na kasę i wiecznie pijaną. Piosenki Tymona mówią w gruncie rzeczy o tym samym: pastisz prowincjonalnego wiejsko-przedmiejskiego gustu nie jest zwykłym znęcaniem się nad umarłą już konwencją disco polo, ale osobliwą podróżą po meandrach nizinnej estetyki. Jej niewzruszonym symbolem pozostaje wciąż odgrywany na polskich weselach "Biały miś". Szczególnego rodzaju przebój, który w latach 60. funkcjonował w śpiewniku więziennym, ale wykonywany był także za Oceanem przez zespoły polonijne na przemian z innym hitem "Kto ukradł kiszkę".<br><br>Na płycie Tymona pojawiają się różne tropy szeroko rozumianej kultury rodzimej: bohater masowej wyobraźni Adam Małysz; przytłaczająca architektura świątynnego kompleksu w Licheniu