filozofowania zawsze polegał na "pogłębianiu ludzkiej myśli", <br>a w wypadku zen mamy do czynienia z pogłębianiem ekstremalnym, czyli <br>próbą przebicia się przez granice wyznaczone w logice klasycznej przez <br>zasadę niesprzeczności, i z ustanowieniem nowego logicznego paradygmatu <br>- zasady 'absolutnie sprzecznej samotożsamości'. <br>Refleksja nad paradoksową naturą 'oświecenia' pojawia się konsekwentnie <br>w naukach mistrzów zen z różnych epok. Czy jest to czysty przypadek? A może <br>świadoma imitacja? Czy też dowód na istnienie duchowego przekazu zen? Na te <br>pytania na szczęście nie musimy odpowiadać, gdyż nasze podejście do problemu, <br>jak to już wyjaśniałam we Wprowadzeniu, wyklucza próby odpowiedzi na <br>pytania, które wykraczają swoją treścią poza