na École de Paris niewątpliwie zasłużenie dowartościowała to środowisko artystyczne, ale w przypadku niektórych nazwisk także przewartościowała. Podobnie rzecz się ma z potężną hossą na szkołę monachijską. Po jej najwybitniejszych przedstawicielach na cenowe szczyty dostali się liczni malarze, których zasługi artystyczne, poza tworzeniem dekoracyjnych i sprawnych technicznie obrazów, są raczej mizerne. Przyszłość nieuchronnie zweryfikuje te hierarchie.<br>Moda niewątpliwie utrwaliła też rynkową popularność grupy twórców współczesnych bliskich surrealizmowi i malarstwu metaforycznemu, baśniowo-ilustracyjnemu. Co ciekawe, i w tym przypadku "wywyższenie" okazało się selektywne. Dostąpili go Stasys Eidrigevicius, Zdzisław Beksiński, Franciszek Maśluszczak, Jerzy Duda-Gracz, a ostatnio Wojciech Siudmak, ale Henryk Waniek, Zygmunt