wielkości jamników, bardzo pożyteczne, bo zjadają karaluchy, ludzie kilku ras, dzikie ptaki więzione w klatkach, psy goniące za odpadkami, koty wygrzewające się na słońcu. Na statku każdy żywić się ma we własnym zakresie, co wynika z wzajemnej nieufności pasażerów. Malajowie, a więc muzułmanie, patrzą z obrzydzeniem, jak Chińczycy z zapałem młócą pałeczkami ryż z wieprzowiną kwaśno-słodką albo wieprzowinę ze smacznymi wodorostami, albo wieprzowinę w siedmiu kolorach. Wszystkie te specjały nabywa się w małych jadłodajniach na molo, tuż koło statku, ale to przecież świnina. Kiedy statek ruszy w drogę do Kapitu, każdy będzie się żywił sam, aby nie łamać swych zwyczajów