która mnie na Wschodzie urzekła, prowadzi przez Polskę, że jej rozwoju nie tylko nie muszę, ale nie mam prawa lekceważyć. Poprzez okrutny pamflet na Polskę zdziecinniałą, jedyną, którą znałem dotychczas, odkrywałem inną Polskę. Mój kompleks niższości wobec wielkiej ojczyzny Tołstoja, Dostojewskiego i rewolucji przestał istnieć. Tołstoj był pierwszym mistrzem mojej młodości, ale Dostojewski, &lt;name type="person"&gt;Nietzsche&lt;/&gt;, &lt;name type="person"&gt;Rozanow&lt;/&gt;, poznani za mego ostatniego pobytu w Rosji dzięki &lt;name type="person"&gt;Mereżkowskiemu&lt;/&gt; i jego żonie, poetce &lt;name type="person"&gt;Zinajdzie Gippius&lt;/&gt;, z którymi spędziłem szereg wieczorów w nie opalanym, lodowatym ich mieszkaniu na &lt;name type="place"&gt;Siergiejewskiej&lt;/&gt; w Petersburgu, z Tołstoja mnie wyzwoliły, przygotowując mnie do Brzozowskiego, do jego wizji historii.<br>W Legendzie, w jednym