rozwiązania. Historycy i politolodzy zajmujący się okresem Republiki Weimarskiej zaobserwowali niezwykłe zjawisko. Wśród partyjnej młodzieży komunistycznej i nazistowskiej następowały wzajemne przepływy i przenikania. Nawet Ernst von Salomon pisał w swoich wspomnieniach, że wyznawcy obu radykalizmów często pomagali sobie w akcjach skierowanych przeciwko instytucjom znienawidzonej i słabej Republiki. Młodzi naziści i młodzi komuniści potrzebowali apokalipsy, potrzebowali jej tu i teraz, w wymiarze społecznym i politycznym. W Niemczech hitlerowskich znaczna część tych młodych, niespokojnych duchów skończyła w NSDAP. Gdyby pierwsza dokonała się rewolucja komunistyczna, przepływ dokonywałby się w odwrotnym kierunku.<br><br> Również dzisiejszy radykalizm młodych narodowców, a także niektórych, co bardziej apokaliptycznych młodych chrześcijan