88): <q>" Ale te wybory już nikogo nie obchodzą, wszak to właśnie młodzi zauważyli szybko odjeżdżający pociąg. Część do niego wsiadła, reszta (ale jest ich naprawdę niewielu) poczeka na stacji, trochę popłacze: może przyjedzie następny, choć nie wiadomo kto go po prowadzi? "</> Co za mistyfikacja! Ta reszta - a wśród niej najlepsi młodzi artyści, nie płacze, a maluje, podróżuje i dowozi nam swoje prace różnymi pociągami, lub zaprasza, by do nich pojechać - do Gdańska, do Krakowa, do Wrocławia, na prezentacje młodej twórczości, które już stanowią znaczące daty sztuki polskiej lat 80.; wspomina o nich Agnieszka Morawińska w swym artykule o "Arsenale 88" w