ojczyzny! <br><br>- No więc jak musiał, to musiał, ale chwalić <br>się i cieszyć nie ma z czego! - odpowiadała <br>surowo Adela. <br><br>Bohaterzy, którzy mieli zdobyć serce Adeli, musieli być <br>zupełnie prości, bez gestów, bez deklamacji i bez próżności, <br>a wszystkie ich czyny musiały zdążać do jasno wytkniętego <br>celu. <br><br>Nie było to dla mnie łatwe zadanie. Ale za to, gdy pewnego <br>razu Adela zapytała niecierpliwie: "No i co dalej?" <br>doznałam wrażenia takiego triumfu i radości, jakiego <br>nie było mi dane doznać ani przedtem, ani potem... Przez krótką <br>chwilę miałam wrażenie, jakby łączył nas jakiś <br>mocny węzeł, jakbym nie tylko ja była zależna od Adeli