podniosła na mnie wzrok, dotąd utkwiony w filiżance i spytała:<br>- Może pan zdradzić, dlaczego pan tak interesuje się tą górą? Nie, nie dziwi mnie to - ja sama od lat na nią patrzę, a kiedyś była mi jeszcze bliższa, ale w końcu ja z nią obcuję na co dzień od..., no, mniejsza z tym od ilu - od wielu lat, a poza tym ja właśnie też mam na imię Wiktoria. Pretensjonalne, co?<br>- Nie, dlaczego - we Francji to popularne. Ja - no, nie mam żadnego określonego powodu. Tkwię tutaj i czekam na zmianę sytuacji w swoim kraju, nie bardzo mam możliwość wrócić, to jakoś tam zabijam czas