Typ tekstu: Książka
Autor: Meissner Krzysztof
Tytuł: Klasyczna teoria pola
Rok: 2002
tym dodatku pewne fakty dotyczące form różniczkowych, znane Czytelnikowi z kursu analizy matematycznej. Najbardziej ogólną jednoformę

zapisać można w postaci kombinacji liniowej wektorów bazowych oznaczanych dxi
stanowiących bazę w przestrzeni wektorowej, której wymiar jest równy wymiarowi czasoprzestrzeni.
W przestrzeni form różniczkowych wprowadzić można (obok naturalnego
dodawania i mnożenia przez funkcje) mnożenie oznaczane symbolem ., zwane iloczynem zewnętrznym. Iloczyn ten jest antysymetryczny

Możemy wprowadzić dwuformy jako elementy przestrzeni wektorowej rozpiętej na wektorach bazowych dxi - dxj i, ogólniej, n-formy rozpięte na iloczynie zewnętrznym n jednoform bazowych. W związku z własnością (A.102), w przestrzeni D-wymiarowej nie mogą istnieć formy o rzędzie większym
tym dodatku pewne fakty dotyczące form różniczkowych, znane Czytelnikowi z kursu analizy matematycznej. Najbardziej ogólną jednoformę <br>&lt;gap&gt; <br>zapisać można w postaci kombinacji liniowej wektorów bazowych oznaczanych dxi <br>stanowiących bazę w przestrzeni wektorowej, której wymiar jest równy wymiarowi czasoprzestrzeni. <br>W przestrzeni form różniczkowych wprowadzić można (obok naturalnego <br>dodawania i mnożenia przez funkcje) mnożenie oznaczane symbolem ., zwane iloczynem zewnętrznym. Iloczyn ten jest antysymetryczny <br>&lt;gap&gt;<br>Możemy wprowadzić dwuformy jako elementy przestrzeni wektorowej rozpiętej na wektorach bazowych dxi - dxj i, ogólniej, n-formy rozpięte na iloczynie zewnętrznym n jednoform bazowych. W związku z własnością (A.102), w przestrzeni D-wymiarowej nie mogą istnieć formy o rzędzie większym
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego