barykady w sporze ze Starzyńskim. Gdy prezydent bohatersko bronił ukochanej stolicy, on germanofil-renegat przemyśliwał, jak zdyskontować swoje zasługi dla Rzeszy w roli polskiego Quislinga; Niemcom okazał się jednak niepotrzebny.&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Podaj się do dymisji!&lt;/&gt;<br><br>Zbyt dociekliwy mecenas Wacław Szumański, który broniąc Studnickiego stawiał w znacznie gorszym świetle prezydenta niż jego mocodawca, sam też nie uniknął procesu o zniesławienie. Nie wytoczył mu go wprawdzie Starzyński, chociaż to zapowiedział, ale minister sprawiedliwości, któremu ów adwokat mający opinię tetryka mocno zalazł za skórę. Do urzędującego od 1936 roku ministra Witolda Grabowskiego wysłał mianowicie list, żądający ni mniej, ni więcej, by ów... podał się do