Ziemią, lub Złotym Krajem. Na złotym - i czerwonym od krwi - tle rozgrywa się cudowny film japoński Harfa burmeńska. Rok 1945, ostatnie tygodnie wojny. Mały oddział japoński, ścigany przez Anglików, przedziera się dżunglą burmeńską ku granicy syjamskiej. Jeden z żołnierzy, Mizusima, nie rozstaje się z harfą typową harfą burmeńską w kształcie modelu okrętu, ze strunami przypiętymi do szyjki wydłużonego dziobu. Mizusima nauczył się sam grać w czasie wojny i improwizuje teraz dla towarzyszy pełne żalu, nostalgii i zadumy melodie, które "własnymi słowami" opowiadają na strunach los tej grupki rozbitków rzuconych daleko od kraju ojczystego. Oddział dobija do małej wioski burmeńskiej; o zmierzchu