z cyklem komórkowym, co obrazuje rys. 11.8.<br>Druga kategoria, czyli N-fosforylacja histonów obejmuje wiązania reszt fosforowych z azotem aminokwasów zasadowych, głównie lizyny i histydyny (prawdopodobnie również argininy). Te połączenia są niezwykle wrażliwe na działanie kwasów i cechują się bardzo krótkim (kilkuminutowym) okresem półtrwania w roztworze kwasu mineralnego (10Ť mol/l) o temperaturze pokojowej. Nic więc dziwnego, że były niewykrywalne przy ekstrakcji histonów w środowisku kwaśnym. Znane są doniesienia o dwóch odrębnych enzymach katalizujących taką fosforylację in vitro, dostarczając h-N-fosfolizyny w histonie H1 oraz 3-fosfohistydyny (w poz. 18 i 75) w histonie H4 (por. [P81, s. 126