To ja powinnam dziękować. <br>Wyciągam łóżko. Widzę, że patrzy z niepokojem, gdzie je będę rozkładał. No, od biedy zmieści się w kuchni. Oszczędzę na mieszkaniu. Jedna chałtura mniej. Więcej czasu na granie. Tak. Gdzie ja będę grał? Coś się musi wymyślić. <br>Jutro powiem o wszystkim Tacie. <br><br> Pracujemy nad nokturnem fis-moll. Rozkręcam się. Uwagi Taty są trochę cieplejsze: <br>- Niezłe te tryle! <br>Uśmiecham się. Przez chwilę zapominam, co mnie czeka. <br><br>- A tu jesteś zbyt przesubtelniony. <br>Powtarzam frazę: <br>- Ładne zejście do piana. Ale ta ćwierć bez wypełnienia. Pusta. Bez treści.<br>Powtarzam. <br>- Czy tak, panie profesorze? <br>- Dobrze. A tu masz prawo do pewnej swobody