finansową i artystyczną, która może, ale nie musi zaowocować w przyszłości, bo przecież Festiwal Edynburski żyje teraźniejszością. Pod koniec festiwalu nikt nie pamięta o gwiazdach pierwszego tygodnia. Na &lt;foreign&gt;fringe&lt;/&gt; przyjeżdżają głównie spektakle tanie w produkcji, montażu i eksploatacji, najczęściej niskoobsadowe. Za dekorację starczają często same kotary. Nigdy nie widziałem tylu monodramów. Uboga wizualność większości &lt;foreign&gt;fringe'owych&lt;/&gt; spektakli powoduje, że szkoccy krytycy zachwycają się każdym zrealizowanym z rozmachem i rozpisanym na kilkunastu aktorów przedstawieniem zagranicznym.<br> Na edynburski festiwal przyjeżdżają generalnie trzy rodzaje teatrów. Grupy ze wschodniej Europy walczą tu o recenzje, nagrody, kontrakty, zaproszenia na inne festiwale. Ważny jest dla nich widz branżowy