grupy, Małgosi, jedyny numer, który może być aktualny, bo przecież do Marcina nie wolno jej dzwonić. Wreszcie usłyszała głos Małgosi.<br>- Małgosiu - szepnęła. <br>Po tamtej stronie cisza, potem przerażony głos Małgosi:<br>- To ty, Anno, naprawdę ty?<br>Ale w tej chwili Anna zobaczyła przez szybę mężczyznę w płaszczu i kapeluszu. Był także motocyklista. Więc nie zgubiła ich, nie mogła ich zgubić.<br>- Puścili mnie - szepnęła - idą za mną. Zadzwonię później - i odłożyła słuchawkę.<br>Znowu była na ulicy... Wlokła się powoli w tłumie, w którym nie mogła się ukryć. Otwarte sklepy, kawiarnie, ludzie wracają po pracy do domu. Toczyło się zwyczajne, okupacyjne życie. A ona