i karze Dostojewskiego Raskolnikow podobnie rozumuje i podobną toczy ze sobą walkę przed zabójstwem starej lichwiarki. Kiryłow w Biesach popełnia samobójstwo po to, aby dowieść, że odebrać czy zachować swoje życie może tylko on sam, że nie zależy w tym ani od ludzi, ani od Boga. Kiedy proces odrywania się motywacji czynów od społecznego podłoża idzie dalej - gdy więc to, co miało być ćwiczeniem do zdobycia potęgi, staje się samoistną wartością - mamy postać Lafcadia z Lochów Watykanu Gide'a. Lafcadio wyrzuca z pędzącego pociągu nie znanego sobie staruszka - nie ma w tym żadnego celu, zbrodnia nie przyniesie mu najmniejszej korzyści. Dokonuje tego