w dawnych domach rosyjskich nianie miały status dożywotni i trudno by go określić stanem spoczynku. Widzę do dziś, ilekroć wracam myślą do Szczors, tego zażywnego "duszka" domowego ogniska, nieustannie krzątającego się przy różnych, pożytecznych zajęciach. Do swoich byłych wychowanków, a było ich w sumie siedmioro, (dwie hrabianki pozostały we Francji) mówiła po imieniu, a oni do niej "nianiu" i w drugiej osobie liczby mnogiej, czyli - z szacunkiem, ale też z czułością. <br> Nie poznałem tego wieczoru jeszcze jednego członka rodziny Butieniewów - najstarszego syna, Konstantego. Kostia, wysoki, szczupły brunet o pięknej twarzy niczym z bizantyjskiej ikony, w ogóle rzadko się pojawiał przy stole i jego