który leczy wszelkie rany, &lt;q&gt;"zespoli w nierozerwalną całość 36 Pułk z młodzieżą akademicką"&lt;/&gt;. Po kilku dniach pułkownik otrzymał od nieznanego mu Józefa Wójcika, byłego oficera 5 Pułku Piechoty, list, w którym ów poddał druzgocącej krytyce jego prasowy inserat. Pisał między innymi: &lt;q&gt;"Ani czas, ani żadna siła ludzka nie wydrze z mózgu nikomu, kto ma duszę polską, widoku zabitych oficerów i żołnierzy w maju 1926 r. Pojednanie może nastąpić w przyszłości jedynie w drodze innej opinii"&lt;/&gt;.<br>Pułkownik uznał, że autor musi być niepoczytalny i kazał adiutantowi odesłać list Wójcika. Ten zaś dodał od siebie notatkę: &lt;q&gt;"Dowódca pułku nie chce rozpatrywać listu pisanego