słuchali z ogromną uwagą, a Kloss snuł dalej swój fantastyczny wątek. - Nie przywiązywałem do tego oczywiście wagi, zapomniałem nawet o tym, dopiero dzisiaj późnym wieczorem skojarzyłem jakoś ten fakt ze zniknięciem... (Jeśli jednak Boldt wypuści Ingrid, będę pięknie wyglądał - myślał. Nie wierzył już, po rozmowie z admirałem, by to było możliwe). Otóż...<br>- Jak wyglądał ten mężczyzna?! - wrzasnął Mueller.<br>- Wysoki. Twarz szczupła, pociągła. Charakterystyczna szrama na policzku. Podobnie jak u pana Schabego...<br>Urwał. Muller spojrzał podejrzliwie na swego pomocnika.<br>- Nie słyszałem, niestety, rozmowy, ale gdy ich mijałem, parę słów utkwiło mi w pamięci: jutro w Poczdamie.<br>- Dlaczego pan nic nie mówił?<br>- Byłem