systemu,<br>ma możliwość utrzymywania stanu stabilności, czyli samoregulacji -<br>charakterystyczne jest tutaj zwiększanie się negentropii (stopnia<br>uporządkowania) i zmniejszanie się entropii (stopnia nieuporządkowania)<br>w systemie, jest ekwifinalny, czyli dąży do możliwego stanu końcowego<br>(wynikającego ze struktury systemu), który może być osiągnięty<br>niezależnie od wzajemnie różnych stanów początkowych. Utrzymanie stanu<br>stabilności systemu możliwe jest dzięki stałemu przyjmowaniu procesów z<br>zewnątrz i reagowaniu na bodźce zewnętrzne. Tym samym należy rozróżnić<br>pojęcie stanu końcowego jako celu, przyczyny teleologicznej systemu, od<br>stanu względnej stabilności, w którym się dany system utrzymuje<br>(dochodzi do stanu końcowego na różnych drogach, zachowując stabilność<br>- np. organizm żywy). Ponadto system taki charakteryzuje