kobiety i wszystko się we mnie rozleciało, i wszystko mnie zabolało w jednej chwili. W tych oczach był ocean, biły źródła, śpiewały ptaki, tam było życie.<br>Wyobraziłam sobie codzienny trud tego człowieka, trud w ciągłym mroku, te wszystkie czynności, które tak dobrze znałam, bo wykonywałam je w szpitalu nie raz, mozolna, codzienna opiekę nad ta kobieta, w której było jeszcze tyle życia, ale nie &lt;page nr=124&gt; zostało już nawet krzty samodzielności. Stałam tam, na rogu, i patrzyłam na nich, jak odchodzili w głąb ulicy, i przysięgam Ci, widziałam, jak za nimi szło światło.<br>Są takie chwile w życiu, kiedy doświadcza się Boga, kiedy