dojrzeć coś niezwykłego, bo zaraz cofnął się, prędko a nieznacznie. Od stołu nie zwracano na niego uwagi; przesunął się więc, niby obojętnie wzdłuż ścian i - nasadziwszy czapkę na głowę - zniknął za drzwiami.<br>- Ny, a Derkacz to już się zabiera... tak zawczasu? - zdziwił się Żyd za szynkwasem.<br>Kowal machnął ręką i mruknął coś niewyraźnie.<br>Przez ciemną sień wyszedł przed karczmę -Mrok już był zgęstniał. Szarzały w nim pobliskie kępy wiklin nad stawkiem. Derkacz skierował się w tamtą stronę. Obszedł, jak mógł najciszej, jakieś komórki i szopy, przebrał się przez wikliny i zaszedł na tyły karczmiska. Od razu doleciał go gwar chłopskich głosów