Czyżewski Msza polska "Boże Stwórco" (prz. <br>151), wprowadzając nastrój sentymentalnej pieśni miłosnej, dumki czy romansu. <br>Świadczy to o kontynuowaniu tradycji przejmowania przez gatunek mszy elementów <br>trywialnych lub, czy patrząc szerzej ­ o przenikaniu elementów kultury niskiej <br>do kultury wysokiej. Równocześnie msze te często reprezentowały profesjonalny <br>poziom warsztatowy, czego dowodzi m.in. msza Wallek-Walewskiego.<br> Inspirację stylistyczną, zapewne rzadszą, czerpano także z wielogłosowych mszy <br>łacińskich. Msza polska "Bogu Rodzica" (1922) na chór mieszany a cappella Nowowiejskiego, <br>z motywiką Bogurodzicy (szerzej zob. s. 90 nn.) ma typ narracji i zróżnicowanie <br>fakturalne typowe dla omówionych mszy łacińskich o orientacji tradycjonalistycznej; <br>jest to jedna z ciekawszych