chorego na raka narzeczonego, dziennikarza i literata Jana Żyznowskiego. Miał on przed sobą - zdaniem lekarzy - tylko kilka dni życia, ale w strasznej męce.<br>Wprawdzie ów dramat rozegrał się w paryskim szpitalu Hospice- Paul Brousse i proces toczył się 9 lutego 1925 roku w tamtejszym Pałacu Sprawiedliwości, ale nasze gazety poświęcały mu bardzo dużo uwagi ze względu na precedensowy charakter sprawy.<br>Umińskiej od początku towarzyszyła sympatia. Prezes sądu wygłosił niezwykle życzliwą wprowadzającą mowę, niebanalne też było wystąpienie prokuratora. "Zdarzyło mi się już w życiu - mówił - że żałowałem, iż nie znajduję się na ławie obrończej, ale nigdy w tym stopniu, co dziś". Zastrzegł się