las. Ewę odwiedza się odkąd Ulka sięga pamięcią, również jeśli wypada droga w pobliżu. Właśnie tak, odwiedza.<br>- Odwiedzimy Ewę - mówiła babka, od zawsze.<br>Małą Ulkę lokowała w wiklinowym foteliku umocowanym na ramie roweru, większej Ulce kupiła rower. Pedałowały na skróty leśnymi duktami, zostawiały swoje pojazdy wsparte o okalający cmentarz niski murek ze spojonych cementem otoczaków, wkraczały w obszar szczególnej ciszy, podkreślanej tylko trylem ptaka.<br>W starej kwaterze grzebalnej płasko rozłupany olbrzymi kamień przykrywał mogiłę, chropawa powierzchnia błyszcząca w słońcu drobinami miki, jego druga część wzniesiona pionowo miała fragment wypolerowanej płasuczyzny, na nim wyżłobiony znak krzyża, u podstawy dwa portrety na porcelanie