południe, gdy odpoczywają w cieniu odwiecznych murów, jedzą chleb, i zapytacie, co oznacza ten wieczny pościg skrzydlatego rozbójnika za małym ptaszkiem i radość czarnego kruka, taką możecie od nich usłyszeć legendę. <br><br>*<br><br>Było to w czasach, kiedy na zgliszczach Sobiesławowej osady, spalonej ciemną listopadową nocą przez krzyżackich zbójów, zaczęto wznosić nowe, murowane miasto. Wyrastały pod niebo obronne mury i baszty, zręby ratusza, kościołów, bram i kamienic. Najpotężniej jednak piętrzyły się łuki i filary ogromnego Mariackiego kościoła. Przewyższał on nawet ceglany zamek w widłach Raduni i Motławy - siedzibę krzyżackiego komtura, który twardo i surowo sprawował rządy nad miastem. <br>Na imię mu było Henryk