wdowieństwie była to jej własność, do której spadkobiercy zmarłego męża nie mogli pretendować62. Zupełnie inaczej przedstawia się jednak charakter tej płatności w edykcie Rotariego. Zgodnie z rozdziałem 182 edyktu wdowa miała prawo: <q>"Połączyć się z nowym mężem, byle był to człowiek wolny. A ten drugi mąż, który postanowi ją poślubić, musi ze swojego majątku dać tytułem mety temu, kto jest najbliższym spadkobiercą pierwszego męża, połowę ceny umówionej w czasie, gdy zaręczył się z nią pierwszy mąż. Jeżeli zaś nie zechce przyjąć [mety, czyli nie odsprzeda mundu, odmawiając tym samym zgody na jej powtórne małżeństwo], wówczas niech zachowa ta kobieta zarówno morgingab