wyrostków ślizgały<br>się po strunach i poplamione atramentem palce bębniły po<br>czarnych gryfach. Gładko, jednym tchem przeszli w andante,<br>zabrzęczało kilka stłumionych taktów, muzyka przygasła na chwilę<br>i znów wybuchła radosnym zgiełkiem:<br><br>Ta ra ta ta ta ta ta - tam!<br>Ta ra ta ta ta ta ta - tam!<br><br> "...jest w muzyce pewna nieobyczajność, która wynika<br>już z natury samych instrumentów - przedkładał Kant<br>towarzyszom. Często niepożądana odwiedza sąsiadów<br>i mąci spokój tych, którzy nie należą do zespołów muzycznych.<br>Wolne są od tej wady sztuki, które cieszą oko...<br>porównywałbym muzykę do woni... ten, który wyciąga<br>z kieszeni uperfumowaną chustkę, nie pyta sąsiadów i