do Dyzmy, zameldował:<br>- Ten pan prosi szanownego pana na sekundkę.<br>Nie było rady. O ucieczce nie mogło już być mowy. Nikodem zrobił trzy kroki i obrzucił siwego jegomościa ponurym spojrzeniem. Ten jednak uśmiechnął się szeroko i zaszczebiotał ugrzecznionym głosem:<br>- Najmocniej, najmocniej wielce szanownego pana przepraszam, ale o ile się nie mylę, to miałem zaszczyt poznać szanownego pana w zeszłym roku na zjeździe przemysłowców w Krakowie. Nie przypomina pan sobie? W kwietniu? Leon Kunicki?...<br>Mówił szybko i nieco szeplenił. Mała nerwowa ręka wysunęła się ku Dyzmie natarczywie.<br>- Leon Kunicki.<br>&lt;page nr=15&gt; - Nikodem Dyzma. Ale myli się pan, w Krakowie nigdy nie byłem. Musiał to