ciąg zaczyna się od momentu, w którym nagle miłość przestała cokolwiek załatwiać.<br> Oto jest już tyle lat po wojnie, więc nie rozumiem jego ciągłych zebrań i wyjazdów w teren, jego ciągłej walki.<br> I nie ukrywam już w tej dalszej naszej historii, że czasami nie rozumiem, na czym polega mądrość tych myślicieli, których Stefan ubóstwiał i których ja poprzez niego ubóstwiałam.<br> Teraz w tej dalszej naszej historii, on jest całkowicie samotny i ja jestem samotna.<br> Nie wypełniam jego samotności, ani on mojej, wręcz przeciwnie, pogłębiamy naszą samotność, ja jego, on moją.<br> .<br> Pocieszam się więc teraz, że gdybym była dla Stefana taką żoną