na łatwe łupy, ciągnęli za wojskiem.<br>Dzień wstawał pogodny.<br>*<br>- Iii raz! - krzyknął któryś z katów, powrozy napięły się, ciało Magwera pojechało w górę. Poczuł korę szorującą plecy, ból wykręconych ramion, odrętwienie ściśniętych rzemieniami dłoni. Ktoś szybkimi i sprawnymi ruchami przywiązywał jego ramiona do krzyża. Magwer zawisł bezwładnie. Gwałtownym szarpnięciem rozpięto na krzyżu jego nogi. Po chwili zelżał ból w wykręconych ramionach.<br>Magwer przekręcił głowę, ale na sąsiednich krzyżach nie dostrzegł Pozma i nie słyszał jego głosu. Ani krzyku: "Ostry żyje!"<br>To przecież nie majak. Tak, chłopak zwariował, ale to nie złuda szalonego umysłu. Ostry żył i to on winien jest cierpieniu