nieśmiałej wiosennej zieleni drzew, w szczebiocie pijanych ptaków; na fasadach, na twarzach - złota słoneczna sadza.<br>Wtem... Głuchy łoskot. Co to? Pierwszy grzmot zbliżającej się wiosennej burzy? Nad zdumionym tłumem z trzaskiem pękł pocisk. Rozpaczliwy kołowrót i krzyk. Kłębowisko ciał, nagły; wściekły odpływ. Zagrodzono rzekę i wezbrane fale chlusnęły z powrotem na przebój. W powietrzu - dymiące rakiety pocisków. Ostrzeliwują miasto! Kto? Szanduńczycy? Nie, nie szanduńczycy.<br>Nadbiegli pierwsi obłędni gońcy.<br>- Kanonierki! Desant! Wojska amerykańskie i francuskie wysiadają na brzeg!<br>Wszystko zakotłowało. Pociski nad miastem szybowały jak meteory. Na prawo, na lewo - łomot walących. się gmachów i czerwone fontanny płomieni. Bezbronny tłum miota się