na Islandii stwierdzono, że jeżeli w porach osadów podlodowcowych istnieje wysokie ciśnienie wody, są one bardziej podatne na deformacje niż lód, co jest przyczyną ślizgu dennego lodowca (Boulton, Jones, 1979). G.S. Boulton i R.C.A. Hindmarsh (1987), na podstawie badań w specjalnie wykonanym tunelu na skraju czoła Breidhamerkurjökull na Islandii, prezentują modele deformacji osadów podlodowcowych w zależności od reologii osadów i warunków hydrologicznych (rys. 7.14). Autorzy ci wyróżnili cztery przypadki, rozpatrując dwie warstwy osadów nieskonsolidowanych: A – ulegającą deformacjom i B – warstwę bez deformacji. W zależności od przepuszczalności warstwy A i dopływu wód kształtuje się ciśnienie porowe w