światową karierę. - Jeśli to prawda, to cud miał miejsce właśnie przy tym fortepianie - mówi Josef Vejvoda, wskazując na sfatygowany instrument w kącie piwiarni. - Pewnego majowego wieczoru 1927 r. tata wrócił ze spaceru nad Wełtawą taki bardziej rozmarzony niż zakochany i zamiast jak zwykle iść prosto do mieszkania na górze, siadł na chwilę do fortepianu i od niechcenia zaczął stukać palcem. I zauważył, że podświadomie wraca do tych samych czterech taktów. No to je zapisał, a potem dalsze 32. Była to pierwsza kompozycja w jego młodym życiu, miał dopiero 25 lat.<br><br>Nazwał swą polkę "Modrzańska", bo "Zbraslavska" już istniała. Prawykonanie najczęściej obecnie granej