jednak wcale niełatwo się przystosować. Człowiek w swej codzienności nie jest transcendentalnym Ja. Jego codzienna troska nie jest też zazwyczaj tylko troską o jego własne bytowanie, lecz również o cudze ludzkie sprawy. Może najbliższy prawdy jest Ricoeur, gdy mówi o wolności spętanej. Ale tragizm tego spętania nie jest nam dany na co dzień, lecz przy okazji stosunkowo rzadkich "doświadczeń granicznych". Jak wygląda człowieczeństwo codzienności życia? Który wymiar człowieka pozostał tu nie zauważony lub nie dość wszechstronnie rozwinięty?<br>Aby przynajmniej w wielkim skrócie odpowiedzieć na to pytanie, spróbujmy raz jeszcze przyjrzeć się trzem wymienionym wyżej propozycjom. To prawda, że są one zasadniczo różne