dała trochę żużlu. Prezydium spychacze, chodziło się, dziadowało - i jest! Widzisz, można, jak się chce... Jakoś się obyło bez ciebie - nie może się powstrzymać od złośliwości. <br><br>- Tatusiu, naprawdę nie mogłem - jeszcze raz usiłuję mu tłumaczyć. <br>- Mniejsza o to. Poradziłem sobie. Już przywykłem, że nigdy cię nie ma, jak jesteś mi na coś potrzebny. <br><br>- Tatusiu... <br>- Daj spokój... Powiem ci coś lepiej. Będziemy mieli fontannę! Tu, na skwerku, przed szkołą. Znasz jakąś wieś z fontanną? W całej Polsce? Znasz? Widzisz, nie znasz... A u nas będzie. <br>Teraz powiedzieć mu o Ewie. Wytłumaczyć wszystko. Jeśli zrozumie, przestanie mieć do mnie żal. Nie chcę, żeby patrzył