stanami. Karol Gustaw (1654-1660), który całe panowanie spędził w obozach wojskowych, omijał zbudowany przez arystokratów system, posługując się na co dzień urzędnikami kancelarii polowej i nie obsadzając wakujących urzędów ministerialnych. Jego przedwczesna śmierć znów jednak oddała pełnię władzy w ręce arystokratycznej regencji z kanclerzem Magnusem Gabrielem de la Gardie na czele. Rządy drugiej regencji nie były jednak tak skuteczne jak pierwszej. Prestiżowa porażka z rąk elektora brandenburskiego pod Fehrbelinem, nieudany sojusz z Ludwikiem XIV, wojna z Danią o Skanię (1676-1679) skompromitowały regentów i pogrążyły kraj w głębokim kryzysie finansowym.<br>Finanse były od zarania imperium jego piętą achillesową. Jeśli rację ma