się, ale że zamek stoi wysoko, bo już bezpośrednio za murem poziom ziemi wznosił się dosyć stromo, więc chłopcy ze swego stryszku nie widzieli wnętrza pokoi, tylko wielkie, jasne tafle okien, w których od czasu do czasu, bardzo rzadko, migały głowy. <br>Potem okazało się, gdy światło zgasło, że nie ma na czym spać, bo zapomnieli o siennikach.&lt;/&gt; <br>&lt;div sex="f" type="story"&gt;<br>Dyrektor przeczytał list, popatrzył na chłopców i rzekł: <br>- No, a przynajmniej daliście znać pani Banasikowej, bo przypuszczam, że was poszukuje przez policję? <br>- Z panią Banasikową sprawa załatwiona - powiedział Jaś, gdy tymczasem purpurowy Michaś miażdżył dłoń cierpliwego Lusia. <br>- Przynieście poświadczenie od nowych opiekunów i jazda do