rodzi nowe pytania. Powieść Olgi Tokarczuk jest udaną próbą stylizacji ożywiającej dyskurs hermetyczny i kabalistyczny wraz z wielopiętrową konstrukcją znaczeń historycznych i współczesnych. Jak już wiemy, tylko jeden z uczestników wyprawy dotrze do celu - do doliny wiecznej wiosny, gdzie owoce kwitną i dojrzewają równocześnie - nie kabalista, ale sługa i prostaczek, na dodatek niemowa i analfabeta. Odczytania Księgi nie należy się więc spodziewać w tym tysiącleciu.<br> Pisarka posługuje się sugestywną ideą "dzieci Saturna", która łączy dawną, astrologiczną koncepcję melancholii związanej z wpływem Saturna, ze współczesną Jungowską ideą Cienia. Można by rzec, że wszystkie młode bohaterki (i bohaterowie) powieści współczesnych urodziły się pod znakiem