zatrzymała się w połowie drogi między stołem a otwartymi już do picia ustami &lt;page nr=49&gt;.<br> Przez chwilę patrzyli obaj na siebie jak ludzie nagle zbudzeni z głębokiego snu. Tamten powoli odstawił szklankę, uśmiechnął się nieznacznie. Lewandowski zawahał się, ale po chwili ruszył ku niemu z uczuciem człowieka, stawiającego ostatni, najbardziej niebezpieczny krok na drodze do wyjaśnienia dręczącej zagadki.<br> W milczeniu uścisnęli sobie ręce. Lewandowski pojął od razu, że tamten czeka na pierwsze słowa z jego strony. Było to zupełnie zrozumiałe, towarzysz Wardak spędził ostatnie parę lat w warunkach, w jakich na ogół odwyka się od łatwego rozmawiania z ludźmi, zwłaszcza z takimi, co kiedyś