Gippius&lt;/&gt;, z którymi spędziłem szereg wieczorów w nie opalanym, lodowatym ich mieszkaniu na &lt;name type="place"&gt;Siergiejewskiej&lt;/&gt; w Petersburgu, z Tołstoja mnie wyzwoliły, przygotowując mnie do Brzozowskiego, do jego wizji historii.<br>W Legendzie, w jednym z odnośników pisze Brzozowski o &lt;name type="person"&gt;Jerzym Sorelu&lt;/&gt;.<br>"&lt;q&gt;...Dla każdego kto oswoi się ze stylem Sorela, przesyconym życiem myśli, na gorącym uczynku schwytanym - mdłym musi stać się wszelki inny sposób pisania. Sorel nie buduje architektonicznych całości literackich, ale buduje samą myśl, w głowie czytelnika, stwarza jakby nowe komórki i włókna mózgowe, rozbudza procesy myślowe, Ťtworzy powołaniať, jak sam on się wyraża&lt;/&gt;".<br>Nie umiałbym lepiej wyrazić działania samego Brzozowskiego na mnie.<br>Od tego