ważnego nie było właśnie do załatwienia. Inny rys, równie drobny, mówiący o Jego wrażliwości na ludzi:<br>następnego lata odwiedziłem domek wynajęty przez Wendów, gdzie zatrzymał się Jurek; nie miałem swetra, a wieczorem zrobiło się zimno; Jurek zdjął z siebie swój gruby sweter i w sposób nie znoszący sprzeciwu wpakował mi na grzbiet - "mam tu coś innego, a tobie nie wolno marznąć".<br>I nie chciał go potem przyjąć z powrotem, bo zdążył już zauważyć, w czym chodziłem, a nie był to czas, kiedy się coś kupowało...<br>To był Jurek.<br>Dobroć odruchowa: pamiętam, jak zimą, patrząc przez okno na samochód bezpieki wartujący przed plebanią