zniknięciu, a na arenę wkraczali już akrobaci. Najpierw obeszli ją naokoło i pokazywali swoje napięte, wielkie jak dorodne jabłka mięśnie. Następnie ustawili się w szeregu według wzrostu i wskakiwali jeden na drugiego, aż utworzyli piramidę - wysoką na piętro. Najmniejszy z nich, na samym szczycie, wyczyniał przeróżne ewolucje - stawał na rękach, na jednej nodze, podskakiwał i po salcie z powrotem lądował na głowie swojego partnera.<br>- To &lt;foreign lang="ger"&gt;oberman&lt;/&gt; - wyszeptał Weiser do Elki, ale tak, żebyśmy też słyszeli.<br>- Co? - nie był pewien Szymek.<br>- &lt;foreign lang="ger"&gt;Oberman&lt;/&gt; - powtórzyła Elka. - Ten najniższy nazywa się &lt;hi rend="italic"&gt;unterman&lt;/&gt;, ten w środku &lt;foreign lang="ger"&gt;mittelman&lt;/&gt;, a ten, co teraz skacze, to właśnie &lt;foreign lang="ger"&gt;oberman&lt;/&gt;. Najwyższy i najważniejszy