Pełno teraz w domu muzyki. Gra całymi godzinami. Pięknie gra. Jestem trochę spokojniejsza. Mniej męczy mnie jego obecność, jego chłodna czujność, odkąd jest tak pochłonięty muzyką. <br>Jeśli są we mnie jeszcze jakieś ludzkie uczucia, to wyrzuty sumienia, że niszczę jego szansę. Zośka miała rację. Jestem samolub albo raczej samonienawistnik, co na jedno wychodzi. <br>Ona go naprawdę kocha. I on ją powinien pokochać. Byliby szczęśliwi. A ja?<br> Godzinami wpatruję się w to czarne pudło. Przypomina trumnę. I uparcie wywołuje wspomnienie, którego nie potrafię już odegnać. A może nie chcę?<br>To było wtedy, kiedy tak gwałtownie buntowałam się przeciwko śmierci mamusi. Dowiedziałam się od Basi